Я СКУЧАЮ ПО НИМ
РОЖДАЕМСЯ НЕВОЛЬНО , ЖИВЕМ УДИВЛЕННО , УМИРАЕМ С ТОСКОЙ!!!!!!!!!!!
Вы никогда не теряли дорогого человека? Если нет, то я не знаю сможете ли вы меня понять , или нет! У меня было два больших потерий: мой любимый дедушка и дядя. Мне так их не хватает. Я бы все на свете отдала , чтобы хоть на миг увидеть их. Часто вижу их во сне и, когда просыпаюсь, чувствую легкость и радость. Но конечно это все бывает во сне, в течении семи секунд. Потеряла я дедушку, когда мне было десять. Помню, мне и сестре ничего не говорили , но мы все понимали. Особенно с дедушкой была связанна моя сестра . Она очень тяжело перенесла все это. А я, будучи ребенком, ничего такого не чувствовала. У меня впечатлилось только профиль моей дедушки во время похороны. И я до сих пор жалею, что в последний раз не обняла его.
Про дядю можно говорить часами. Я могу передать все мои воспоминания бумаге, но… Но я знаю одно, что если он был с нами, все было бы иначе. Никто не мог знать тогда, что неправомерная жизнь сможет победить такого человека, как мой дядя. Но, несмотря на все это, я понимаю, что их нет и не будет. Просто глубоко в моем сердце я их всегда помню и очень сильно люблю. И уверенна , что они всегда и везде с нами. Это и придает мне силу.
20-րդ դարի վերջին, արգենտինական Բուենոս Այրես քաղաքը դարձավ հայտնի տարբեր երկրներից ժամանած գաղթականների մեջ, ովքեր եկել էին այստեղ ավելի լավ կյանք փնտրելու նպատակով: Այդ մարդիկ իրենց հետ բերել էին երաժշտական գործիքներ իրենց հայրենիքներից, ջութակներ, կիթառներ, ֆլեյտաներ և իհարկե բերել էին նաև իրենց երաժշտական ավանդույթները և ֆոլկլորը: Եվ այսպես, Բուենոս Այրեսում, այդ տարբեր կուլտուրաների համադրումից ստեղծվեց նոր պար` տանգո:Տանգոն հասարակական, ինչպես նաև հանդիսական պար է, որն առաջացել է Արգենտինայի Բուենոս Այրես և Ուրուգվայի Մոնտեվիդեո քաղաքներում, և հետո տարածվել աշխարհում: Այս պարին զուգակցող երաժշտությունը նաև հայտնի է դարձել որպես տանգո երաժշտություն:Սկզբնական տանգոն «տանգո կրիոլո» կամ հասարակապես տանգո էր կոչվում: Շատերը հավաստի տանգո են համարում այն տանգոն, որը ամենամոտն է Արգենտինայում և Ուրուգվայում պարած սկզբնական տանգոյին:Կան տանգոյի տարբեր ոճեր։Մանկուց երազել եմ տանգո պարել մի գեղեցիկ երիտասարդի հետ և պատկերացրել, որ այդ մի քանի րոպեն պետք է լինի ինձ համար մի գեղեցիկ հեքիաթ`վերջանալի,բայց անմորանալի: Ես ասում եմ դժբախտ սեր, կիրք և միայնություն ու այս ամենը համախմբում մեկ բառի մեջ`ՏԱՆԳՈ:Երբ պարի խմբով Իսպանիայում հյուրախաղերի էինք մեկնել, փողոցով զբոսնելիս առիթ ունեցանք ևս մեկ անգամ վայելելու Արգենտինական տանգոյի երաժշտությունը կենդանի կատարմամբ:Մեր լատինոամերիկյան պարերի ուսուցիչը սկսեց պարել մի կնոջ հետ:Հիացած նայում էի նրանց ու երազում,որ գուցե կգա մի օր ,և ես նույնպես կկարողանամ պարել այդ հիասքանչ երաժշտության ներքո:
