Օօօօ!!!!!!!!!!Այսօր այնքան դրական լիցքերով լի եմ, որ չգիտեմ, թե որտեղից սկսեմ: Նախ ասեմ, որ պատմելու եմ ձեզ մեր գժոոոտ փախուստի մասին: Այո, գժոտ!!! Դուք դա հիմա կհասկանաք: Չմտածեք, թե վանդակից կամ բանտից ենք փախել,ընդամենը դասից: Առաջին երկու դասաժամերը հանգիստ անցկացնելուց հետո, չգիտեմ ինչու, որոշեցինք փախչել դասից: Դե, նախկին դպրոցում դասից փախչելը խաղ ու պար էր, իսկ այս նորը, լինելով ավագ, շատ խիստ է վերաբերվում ամեն ինչին: Այնպես որ էստեղից փախչելը հերոսություն ու տոն էր մեզ համար: Երրորդ ժամը ֆիզկուլտուրա էր, իսկ ֆիզհրապարակում կա դեպի փողոց դուրս եկող դուռ: Մոտավորապես 5 րոպե սպասելուց հետո վերցրեցինք պայուսակները ու դեպի դուուուրսսս: Ազատություն… Բայց վախեցած այս ու այն կողմ էինք գնում: Երբ վերջապես ուշքի եկանք ու հասկացանք, որ Ընկ. ******-ը մեզ է փնտրում, միանգամից, կայծակնային արագությամբ մտանք առաջին իսկ պատահած շքամուտքը: Բոլորը, մեր աղմուկից, թափվել էին դուրս պատուհաններից ու այնպիսի զարմացած հայացքներով էին նայում, ասես իրենք պատանիներ չեն եղել ու խենթություններ չեն արել: Ու մինչ մենք շփոթված շքամուտքից դուրս եկանք մի ինչ-որ X փողոց, մեր համադասարանցին հրեշտակի թևերով հայտնվեց մեր դիմացJ ու հրավիրեց բոլորիս իրենց տուն: Դե, մենք էլ բնականաբար ձեռքներիցս բաց չթողեցինք այդպիսի հիանալի թաքստոց ձեռք բերելու հնարավորությունը ու ներխուժեցինք տուն: Նստեցինք մի բացոթյա սրահում: Դե, քանի որ շրջապատն էլ լավ տրամադրություն էր հաղորդում, սրճեցինք, սկսեցինք տարբեր խաղեր խաղալ: Մի խոսքով զվարճանալ… Մենք մոռացել էինք ամեն ինչի մասին, անջատել հեռախոսները: Բայց, հասանելի դառնալուց հետո ասեմ, որ ամբողջ ընթացքում մեր դասղեկը ամեն մեկին մի քանի անգամ զանգահարեց, հետո էլ մեր ծնողներին, անգամ տատիկ ու պապիկ, բարեկամություն խառնեցին իրար, իսկ մենք “չէ որ չէ”, չենք գնում: Ամբողջ դպրոցը խառնվել էր իրար` էլ տնօրեն, էլ ոստիկանություն, էլ դպրոցից հեռացում ու չգիտեմ ինչեր… Ախր, չէ որ կարելի է հասկանալ: Վերջապես 16 տարեկան ենք, իսկ դա այն տարիքն է, երբ անպայման ցանկանում ենք զգալ այդ արգելված պտղի քաղցրությունը: Չէ որ իրենք էլ են եղել մեր տարիքին, ու համոզված եմ, որ դասվել են դասից փախչող ակտիվիստների շարքերին:J Այնուամենայնիվ մենք ետ չնայեցինք ու անգամ շարունակեցինք մեր ուրախությունը պարելով ու ջրոցի խաղալով: Համենայն դեպս ո’չ ես և ո’չ էլ մյուս համադասարանցիներս չենք մտածում վաղվա մասին, քանզի այս մի օրը հիշելու ենք ամբողջ կյանքում ու այն մեզ այցելող թավշյա հիշողությունների մեջ առաջինը կլինի: Իսկ, թե վաղը ինչ կլինի, կարևոր չէ. չեմ պատմի mmmJ
Ով պայքարում է հրեշների դեմ, թող զգուշանա, որ դրանով ինքը հրեշ չդառնա։ Եվ երբ դու երկար անդունդի մեջ ես նայում, ապա անդունդը նույնպես քո մեջ է նայում...
четверг, 15 сентября 2011 г.
ՄԵՐ ԽԵՆԹ ՓԱԽՈՒՍՏԸ :)
Օօօօ!!!!!!!!!!Այսօր այնքան դրական լիցքերով լի եմ, որ չգիտեմ, թե որտեղից սկսեմ: Նախ ասեմ, որ պատմելու եմ ձեզ մեր գժոոոտ փախուստի մասին: Այո, գժոտ!!! Դուք դա հիմա կհասկանաք: Չմտածեք, թե վանդակից կամ բանտից ենք փախել,ընդամենը դասից: Առաջին երկու դասաժամերը հանգիստ անցկացնելուց հետո, չգիտեմ ինչու, որոշեցինք փախչել դասից: Դե, նախկին դպրոցում դասից փախչելը խաղ ու պար էր, իսկ այս նորը, լինելով ավագ, շատ խիստ է վերաբերվում ամեն ինչին: Այնպես որ էստեղից փախչելը հերոսություն ու տոն էր մեզ համար: Երրորդ ժամը ֆիզկուլտուրա էր, իսկ ֆիզհրապարակում կա դեպի փողոց դուրս եկող դուռ: Մոտավորապես 5 րոպե սպասելուց հետո վերցրեցինք պայուսակները ու դեպի դուուուրսսս: Ազատություն… Բայց վախեցած այս ու այն կողմ էինք գնում: Երբ վերջապես ուշքի եկանք ու հասկացանք, որ Ընկ. ******-ը մեզ է փնտրում, միանգամից, կայծակնային արագությամբ մտանք առաջին իսկ պատահած շքամուտքը: Բոլորը, մեր աղմուկից, թափվել էին դուրս պատուհաններից ու այնպիսի զարմացած հայացքներով էին նայում, ասես իրենք պատանիներ չեն եղել ու խենթություններ չեն արել: Ու մինչ մենք շփոթված շքամուտքից դուրս եկանք մի ինչ-որ X փողոց, մեր համադասարանցին հրեշտակի թևերով հայտնվեց մեր դիմացJ ու հրավիրեց բոլորիս իրենց տուն: Դե, մենք էլ բնականաբար ձեռքներիցս բաց չթողեցինք այդպիսի հիանալի թաքստոց ձեռք բերելու հնարավորությունը ու ներխուժեցինք տուն: Նստեցինք մի բացոթյա սրահում: Դե, քանի որ շրջապատն էլ լավ տրամադրություն էր հաղորդում, սրճեցինք, սկսեցինք տարբեր խաղեր խաղալ: Մի խոսքով զվարճանալ… Մենք մոռացել էինք ամեն ինչի մասին, անջատել հեռախոսները: Բայց, հասանելի դառնալուց հետո ասեմ, որ ամբողջ ընթացքում մեր դասղեկը ամեն մեկին մի քանի անգամ զանգահարեց, հետո էլ մեր ծնողներին, անգամ տատիկ ու պապիկ, բարեկամություն խառնեցին իրար, իսկ մենք “չէ որ չէ”, չենք գնում: Ամբողջ դպրոցը խառնվել էր իրար` էլ տնօրեն, էլ ոստիկանություն, էլ դպրոցից հեռացում ու չգիտեմ ինչեր… Ախր, չէ որ կարելի է հասկանալ: Վերջապես 16 տարեկան ենք, իսկ դա այն տարիքն է, երբ անպայման ցանկանում ենք զգալ այդ արգելված պտղի քաղցրությունը: Չէ որ իրենք էլ են եղել մեր տարիքին, ու համոզված եմ, որ դասվել են դասից փախչող ակտիվիստների շարքերին:J Այնուամենայնիվ մենք ետ չնայեցինք ու անգամ շարունակեցինք մեր ուրախությունը պարելով ու ջրոցի խաղալով: Համենայն դեպս ո’չ ես և ո’չ էլ մյուս համադասարանցիներս չենք մտածում վաղվա մասին, քանզի այս մի օրը հիշելու ենք ամբողջ կյանքում ու այն մեզ այցելող թավշյա հիշողությունների մեջ առաջինը կլինի: Իսկ, թե վաղը ինչ կլինի, կարևոր չէ. չեմ պատմի mmmJ
Подписаться на:
Комментарии к сообщению (Atom)
vax@ indz tvuma hech laaav baaan chi lini
ОтветитьУдалитьvayyy du lriv tip eqq:))) es el asum em, incha exel, inch en arel ;xD
ОтветитьУдалитьdzer paxusty der vochinch, ba vor menq paxanq dasic da mi amboxch dproci hamar mec bummmm er :P
De hima,,,,,,amen inch ancaca,,,paxel enq arden,,,karevory qaxcr hushern en :) isk mnacacy karevor chi,,,,,,,,,,,
ОтветитьУдалитьHa Lian jan,,,,,,,,,de dzery arajinn er,bayc menq avartin hascrecinq gorcy,,,,,,,de mern el a arden boom,bolory xarnvel en irar,tesnenq vaxy inch klini :)
ОтветитьУдалить