Նայեք ձմերուկին: Այո, ես չեմ խելագարվել: :D Ուշադիր նայեք: Պատուհան չկա, որ գուշակեք ինչ կա ներսում: Զուր մի’ փնտրեք: Ես արեցի նույնը ու փորձեցի համեմատել ձմերուկը ապագայի հետ:
Դե մենք նայում ենք ձմերուկին ու պատկերացնում հաստ , կանաչ կեղևի տակ քաղցր, կարմիր ու հյութեղ զանգված: Դեռ չկտրած , մտածում, որ համով ու քաղցր կլինի: Բայց երբ կտրում ենք , կամ ուրախություն`ձմերուկը հենց մեր ուզածի ու սպասվածի նման է,J կամ էլ հիասթափություն` դեղին ու անհամ զանգված: L Նույնը մեր ապագան է: Միշտ, դեռ ներկան չապրած, մտածում ենք ապագայի մասին: Պատկերացնում այն հարթ, առանց խոչընդոտների կանաչ մի ծառուղի`պատված կարմիր գորգով ու մեր ցանկություններով: Բայց շատ մտածելուց ու պատկերացնելուց հետո խնդրեմ. կանգնում ենք մթին անդունդի առաջ: Այդ իսկ պատճառով պետք չէ ապրել ապագայի համար մտացածին երազանքներով ու հույզերով: Կամ էլ պետք է երազել ինչքան կարելի է շատ, ինչքան կարելի է ուժեղ, որպեսզի ապագան դարձնեք ներկա:
Համենայն դեպս ես հասկացել եմ, որ պետք է նախ և առաջ ապրել ներկան: Իսկ ապագան կգա ինքնաբերաբար: Մեկ է` ապագան չկտրած ձմերուկ է, բայց այդ ձմերուկը մեր ձեռքերում է: Մեր ապագան կերտողը հենց մենք ենք: J
Комментариев нет:
Отправить комментарий