Բարև J… Նորից առավոտ… ու ես, ստիպելով իմ իրար ամուր գռկած թարթիչներին բաժանվել, բացում եմ աչքերս: Առաջին խոսքը, որ ասում եմ ինքս ինձ, դա “բարև Հափ ջան” ու անպայման չեմ մոռանում ժպիտը` ամենակարևոր բանը: Ինչպես միշտ իմ ընկերը` Արևը, իր պայծառ շողերից չի մոռացել և ինձ նվիրել ու լուսավորել է սենյակիս զգեստապահարանը, որի վրա փակցված են իմ լուսանկարները: Բացում եմ աչքերս ու առաջին բանը, որ տեսնում եմ, դա փոքրիկ Հափուլնա, գժոտ Հափկան ու միշտ շաաատ մտածող Հայարփին: Ու այս ամենը իմ ընկերոջ` Արևի շնորհիվ: Դե մենք լավ հարազատներ դարձանք այն պահից, երբ ծնվեցի ու անունս կնքեցին ՀԱՅԱՐՓԻ: Ու, երբ ես դեռ ուշքի չեկած սավառնում եմ իմ երազներում ու երկինքներում, հանկարծ ականջիս են հասնում էն “անտեր” զիբիլի մեքենայի “ոռնոցը” ու ասես ամենը կանգ է առնում վայրկենաբար: Ինչքան կցանկանայի այդ գլուխ ծակող ճռռոցի փոխարեն լիներ մի մեղմահունչ երաժշտություն… Ինչևէ Հայարփի ջան, իջի’ր երկնքից, երազելու ժամանակը չէ: Եթե արթնացել ես, պիտի շարժվես օրվա հրամաններով: Ու նորից սկսվեց օրը… օր, որ չգիտեմ ինչպես կընթանա: Ես չեմ տալիս դրա ընթացքը, բայց ոչ էլ գնում եմ օրվա հունին հակառակ, քանզի V-ս (արագությունս) չի բավականացնի: =) Դե, վեր կացանք տաք վերմակի տակից ու անցանք գործի` լոգանք ընդունիր, հագնվիր, նախաճաշիր, հայելու դիմաց մի լաաավ քեզնով հիացիր ու գնա պարապմունքի… երեկոյան էլ մի բան կմտածեմ օրս հետաքրքիր անցկացնելու համար: Դե, ժամանակը բաց է թողնված, արագացրու’ … Ես գալիս եմ… Կթողնեմ այս գրառումս ու նոր միայն կգամ!!! =)
Комментариев нет:
Отправить комментарий