ԶԱՐՄԱՆԱԼԻ ԶԱՆԳ

Բջջայինս  զանգում  է, վերցնում  եմ  ու  մի  տղա, որ  երևի  9-12  տարեկան  կլիներ  բարձր  ձայնով  ու  բարկացած  ասում  է.                                                                                                                                                     
                     – Բարև  ձեզ,- ու  լռում  է:
                                                                                                                             
                     –Բարև…                                                                                                                                                                                      
                     –Էրեկ  աշկարիկ  Դվոյին  դու  ես  ծեծել?,- էս  ամենը  ասում  է  լույսի     արագությամբ :J                                                                                                                                                     
                     –Այսինքն?                                                                                                                                                                     
                     – Դե, Դվոյին  էլի  աշկարիկ, նեղել  ես?                                                                                                          
                     – Տղա  ջան  սխալ  ես  զանգել,- ապշահար  եղած:                                                                                                  
                     – Լավ…
                                                                                                                                                              
Անցնում  է  5րոպե. նորից  զանգ: Տեսա  նույն  համարը  ու  արդեն  բարկացած  պատասխանեցի:                                                                                                                                                           
                     –Աշկարիկ  Դավիթին, պոնչին, դուք  եք  ծեծել?,- այս  անգամ  մի  փոքր  
                        քաղաքավարի  ստացվեց: Ես  լռեցի  ու  չպատասխանեցի: Նորից  խոսեց.                                                                                   
                     – Կներեք  էլի, ես  աղջկա, թե  տղու  հետ  եմ  խոսում?                                                                               
                     Արդեն  իրոք  բարկացա.                                                                                                                                         
                     –Վայ, բնականաբար  աղջկա: Ինչի  էդքան  նման  էր  տղայի  ձայնի?                                                                 
                     –Լավ, կներեք:                                                                                                                                                             Ու  լսվում  էր  կողքի  տղաների  գոռգոռոցները, պարզ  պատկերացրի, որ  այդ  փոքրիկ  ավազակները  “ռազբոռկայի”  էին  գնում: Դրանից  հետո  էլ  զանգեր  չեղան, բայց  մտածեցի, միգուցե  իմ  ձայնը  այդքան  տղայական  է  հնչում: Կամ  էլ  լավ  չեմ  հիշում, հնարավոր  է  այդ  աշկարիկ  Դվոյին  իրոք  ես  էի  դաժան  ծեծի  ենթարկել  =)